آپنۀ زمان خواب و اثر آن بر کنترل دیابت نوع 2

مطالعات نشان داده است که آپنۀ انسدادی در زمان خواب می تواند بروی سلامتی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تأثیر گذارد. آپنۀ انسدادی در زمان خواب یک اختلال قابل درمان است که بر اثر بسته شدن مسیرهای هوایی در شش و توقف کوتاه مدت تنفس در زمان خواب (بر اثر عدم حرکت ماهیچه ها ی تنفسی ) ایجاد می شود.

این اختلال در هنگام خواب بروی کنترل قند خون اثر معکوس دارد و باعث تشدید عوارض  ثانویۀ دیابت درافراد دیابتی می شود.

 بر اساس گزارش محققین دانشگاه شیکاگو که در مجلۀ

 journal of respiratory and critical care Medicine the American به چاپ رسیده است، با بررسی 60 فرد مبتلا به دیابت برای اولین بار رابطۀ شدت آپنۀ انسدادی در زمان خواب با کنترل قند خون مشخص گردید.

در این مطالعه محققین همچنین به موارد زیر دست یافتند:

-         شیوع آپنۀ  تشخیص داده نشده در زمان خواب در میان افراد مبتلا به دیابت بسیار زیاد است.

-         آپنۀ زمان خواب یکی دیگر از عوامل خطر تشخیص داده نشده در بین بیماران دیابتی است.

-    آپنۀ زمان خواب بر کنترل قند خون تأثیر منفی دارد و حتی باعث ایجاد عوارض ثانویۀ وخیم تری در افراد دیابتی می شود.

محققین معتقدند پزشکان باید ازبیماران خود در مورد داشتن مشکلات خواب سوال کنند. دکترHeffner می گوید 80٪ از بیمارانی که مبتلا به دیابت نوع 2هستند و به پزشک مراجعه می کنند مبتلا به آپنۀ انسدادی در زمان خواب هستند که قابل درمان است .

درمان این اختلال تنفس در خواب می تواند بروی کنترل قند خون آنها نیز تأثیر گذارده و سبب کم شدن عوارض دیابت گردد.

محققین با بررسی خواب شبانه در 60 بیمار دیابتی نوع 2 (با سن 41 تا 77 سال ) متوجه شدند که سه چهارم از بیماران دارای آپنۀ زمان خواب هستند و تنها 5 نفر از آنها از این اختلال قبلاً مطلع بودند، اما  تا آن زمان تحت هیچ درمانی قرار نگرفته اند.

از بین این بیماران، 23نفر (38٪) دارای آپنۀ ضعیف بودند، 15 نفر (25٪) دارای آپنۀ متوسط و 8 نفر (13٪) دارای آپنۀ شدید بودند.

محققین دریافتند که بیماران چاق و مسن بیشتر به آپنۀ خواب مبتلا هستند و افزاش شدت آپنۀ خواب باعث تضعیف کنترل قند خون می شود. آپنه، بخصوص در بیماران چاق عوارض دیابت را افزایش می دهد.

به نظر محققین ارتباط آپنۀ خواب با عدم کنترل قند خون و دیابت کاملاً مشخص و واضح است.

منبع:

www.webmd.com